การเลี้ยงกุมารทอง ลูกกรอก ซึ่งแต่แรกก็กลัวไม่เข้าใจว่า การดึงเอาจิตวิญญานมาใส่ในหุ่นแล้วผูกด้วยคาถาอาคมเป็นบาปหรือไม่ เขามีอิสระหรือเปล่า เขาเต็มใจหรือไม่ เขาอยากมาอยู่เพื่อการสร้างบารมีให้ตัวเขาจริงกระนั้นหรือ หรือถูกบังคับจำยอม เปรียบนกที่ถูกขังในกรงกับนกนอกกรงอย่างไหนจะมีความสุขกว่ากัน ก็ได้รับคำตอบมาว่า จิตวิญญานหากไม่มีครูบาอาจารย์นำพามาเข้าหุ่นเป็นกุมารทอง ลูกกรอก ก็คงเป็นได้แค่วิญญานเร่ร่อน หรือผีไม่มีญาติ จะกินยังลำบากไหนเลยจะมีโอกาสได้สร้างบุญสร้างบารมี หากมาอยู่กับมนุษย์ผู้ที่จะมาเป็นพ่อเป็นแม่สมมุติให้เขา เขาย่อมได้รับการเลี้ยงดู เผื่อแผ่กุศลผลบุญเพื่อให้เขาได้สะสมบารมีให้ขึ้นสู่ชั้นเทพ เป็นการแลกเปลี่ยนกับการที่กุมารทอง ลูกกรอก ช่วยให้ผู้เลี้ยงได้รับผลสำเร็จดังปรารถนาด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงค่อยคลายกังวล จากความกลัวการเลี้ยงพราย หรือ ลูกกรอก ว่าคงไม่เป็นบาปแน่หากเรามีจิตเมตตากับเขา คิดดี หมั่นตักบาตรพระ ทำบุญ รักษาศีล ภาวนา แล้วอุทิศบุญกุศลให้เขาบ่อยๆ และสุดท้ายเมื่อถึงเวลาก็ควรปลดปล่อยให้เขาไปเกิด อย่าได้หน่วงเหนี่ยวตกทอดหากเขาไม่ยินยอม เมื่อรับเขาเป็นลูก ก็ควรเลี้ยง ดูแลเหมือนเป็นลูกจริงๆ ที่ต้องมีความเมตตา เอื้ออาทร อยากให้เขาได้ดี อย่าเห็นแก่ตัวหรือประโยชน์ตนเอง หรือคิดที่จะกักเขาไว้ใช้เสมือนทาสตลอดชั่วลูกหลาน เมื่อใจสบายขึ้นระดับหนึ่ง จึงได้ขอบูชาลูกกรอกองค์หนึ่งจากคุณกี้ เป็นลูกกรอกสร้างจากรกเด็ก เลี้ยงในขวดน้ำผึ้ง ของหลวงพ่อแจ้ง (ศิษย์หลวงพ่อชื่นวัดตาอี) หนึ่งคืนก่อนไปรษณีย์จะส่งลูกกรอกถึงบ้าน ตั้งใจล่วงหน้าไว้ว่าจะให้ลูกกรอกองค์นี้ใช้ชื่อว่า "พรายเพชร" ปรากฏว่าคืนนั้นฝัน มีเงาร่างเด็กมาบอกว่าไม่อยากชื่อพรายเพชร แต่จะขอใช้ชื่อ "ภารวตี" ตื่นเช้ายังงงสงสัยไม่หายเอ๊ะตกลงเป็นเด็กชายเด็กหญิงกันแน่ วันต่อมาเกิดเหตุในระยะเวลาใกล้ๆกัน คือขณะที่พ่อสมมุติรับซองบรรจุลูกกรอกจากไปรษณีย์แล้วเก็บเอาไว้กับตัวยังไม่มีใครรู้ แม่สมมุติก็กำลังเตรียมตัวจะขึ้นห้องพระสวดมนต์ซึ่งอยู่กันคนละชั้นของบ้าน โดยนำถุงพลาสติกใส่โทรศัพท์มือถือ และโทรศัพท์ไร้สายเอาไว้ภายใน เพื่อที่จะเอาไว้ใกล้ตัวเวลามีลูกค้าติดต่อมาจะได้ไม่พลาดรับ เกิดอัศจรรย์ถุงพลาสติกใสใส่โทรศัพท์ที่มีน้ำหนักไม่น้อยเขยื้อนเคลื่อนที่ได้เองต่อหน้าต่อตา โดยหมุนขยับเกือบครึ่งวงกลม ประมาณว่ามีคนล้วงเข้าไปในถุงเพื่อจะหยิบหรือเล่นโทรศัพท์ในนั้น ทั้งที่พัดลมก็ไม่ใช่ลมธรรมชาติก็ไม่มี และมือถือก็ไม่สั่น นอกจากนั้นยังมีอีกหลายเหตุการณ์หลายความฝันตามๆกันมา หลายๆอย่างเหลือเชื่อแต่ก็เป็นไปแล้วโดยมีพยานคนนอกคนอื่นรู้เห็นด้วย กับอีกหลายๆความฝันที่เห็นเด็กผู้หญิง มานั่งพับเพียบใกล้ๆ หรือมานั่งเล่นสร้อยข้อเท้าของแม่จนตื่นเช้าสร้อยพันกันอีรุงตุงนังไปหมด การได้ยินเสียงคนเดิน ได้ยินเสียงกระดิ่งสร้อยข้อเท้าดัง กลายเป็นเรื่องปกติ จะมีที่ไม่ปกติอยู่อย่างเดียวคือที่บ้านยังมีหลานชายเล็กๆอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเป็นข้อห้ามหนึ่งในการบูชาลูกกรอกเฮี้ยนๆ ตรงนี้ขอไม่อธิบายความมากเอาเป็นว่า เลยเกิดความจำเป็นต้องยกลูกกรอกให้ผู้มีวาสนาอื่นได้รับเลี้ยงต่อละกัน ในคืนก่อนส่งลูกกรอก "ภารวตี" ไปให้พ่อใหม่ คืนนั้นฝันอีก มีเด็กผู้หญิง ผิวค่อนข้างคล้ำเล็กน้อย อายุราว 8 ปี ตัดผมสั้น มานั่งพับเพียบร้องไห้อยู่ใกล้ๆ บอกว่าไม่อยากจากไปแต่ต้องเชื่อพ่อเชื่อแม่ ว่าได้เลือกพ่อสมมุติคนใหม่ให้เขาอย่างดีแล้ว พ่อคนใหม่นี้ได้สัญญาว่าจะดูแลพูดคุยใกล้ชิดบ่อยๆให้เหมือนลูกจริงๆ จะเลี้ยงดู ตักบาตรพระ ทำบุญ นั่งสมาธิ แผ่อุทิศส่วนกุศลให้สม่ำเสมอ คงเบาใจได้บ้าง ซึ่งพ่อแม่เดิมที่อยู่ที่นี่ก็จะยังคงทำเช่นที่เคยเหมือนตอน "ภารวตี" มาอยู่ด้วยเช่นกัน คือเมื่อทำบุญทุกครั้งก็จะเผื่อแผ่ให้ "ภารวตี" ทุกครั้ง สุดท้าย "ภารวตี" ยังพูดถึงพ่อกี้ว่า.................. หลังส่ง "ภารวตี" ไปแล้ว คืนนั้นฝันอีกมีกุมารทองที่เลี้ยงไว้มาต่อว่า ปล่อยน้องเขาไปทำไม โถ..พ่อแม่ก็ไม่อยากปล่อย อย่าต่อว่ากันเลยนะ ปล่อยไปแล้วน้ำตาก็ไหลซึมเปรอะทิชชู่ผืนใหญ่ไปเหมือนกัน ทั้งเสียใจทั้งสงสาร แต่จะทำไงได้ตอนที่หลุดปากว่าจะปล่อย ฝ่ายโน้นก็รับทันทีแถมเงินยังโอนมาให้แล้ว จะผิดสัจจะได้ไง เพราะทุกวันนี้ก็ถือศีลเคร่งครัด ทั้งศีล 5 ศีล 8 ทำบุญตักบาตรประจำ สวดมนต์นั่งสมาธิ ไม่ทานเนื้อสัตว์ตลอดชีวิต กุมารทองที่บ้านแทบทุกองค์จึงมีความขลัง สื่อสารและแสดงตนให้รับรู้ได้แทบทุกวัน ไปดีเถอะนะลูก........"ภารวตี"